อัตชีวประวัติ หลวงปู่จำเริญ  เตชปัญโญ

เจ้าอาวาสวัดเหล่างิ้ว  (ทุ่งนิมิตสถิตธรรม) อำเภอจังหาร  จังหวัดร้อยเอ็ด

           หลวงปู่จำเริญ  เตชปัญโญ เกิดในตระกูลชาวนา   นามเดิม ชื่อ จำเริญ ก้อมโกสุมภ์

เกิดเมื่อวันที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2496   ปีมะเส็ง  ที่บ้านจังหาร ตำบลจังหาร  อำเภอจังหาร   จ.ร้อยเอ็ด 

บิดาและมารชื่อนายอ้วน นางอำคา ก้อมโกสุมภ์  มีพี่น้องร่วมสายโลหิต  10 คน  ท่านเป็นบุตรคนที่  5

  ด้านการศึกษา  จบชั้นประถมปีที่  7 ที่โรงเรียนสงเคราะห์เด็กบ้านบางละมุง  จังหวัดชลบุรี  ขณะนั้นเป็นลูกศิษย์วัดอยู่ที่ วัดบรมนิวาส   มีโอกาสเรียนดนตรีและเป็นนักร้องประจำวงดนตรีของกรมประชาสงเคราะห์บางละมุง  

     หลังจากนั้นได้เข้าเรียนต่อ ม.ศ. 1 ที่โรงเรียนโพธิสัมพันธ์พิทยาคาร แต่ ลาออกกลางครันมาสมัครเรียนภาคค่ำที่วัดใหม่อมตรส บางขุนพรหม   ระหว่างนี้ช่วงกลางวันไปทำงานที่ร้านทำฟันกลางคืน ไปเรียน   จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์ 16 ตุลา มีเหตุให้ ต้องอพยพไปอยู่พิษณุโลกทำให้เรียนไม่จบ   สุดท้าย กลับมา บ้านเกิดที่จังหวัดร้อยเอ็ด เข้าศึกษาต่อภาคค่ำ โรงเรียนร้อยเอ็ดวิทยาลัย   

     ชีวิตในวัยทำงาน  คิดเป็นตำรวจ มุ่งหน้าไปสอบที่ชลบุรี สอบข้อเขียนได้แต่ตกสัมภาษณ์จึงหันเหเข้ากรุงเทพไปขับรถแท็กซี่  

หลวงปู่ จำเริญเตชปัญโญ  อุปสมบทเมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2524 ขณะนั้นมีอายุ 28  ปี  เข้าพิธีบรรพชาอุปสมบท  ณ  วัดบ้านจังหาร ตำบลจังหาร จังหวัดร้อยเอ็ด  มีพระครูสุนทรสัจจคุณ(หนู สจฺจวโร)  เป็นพระอุปัชฌาย์  พระครูสันติธรรมรัตน์ (สงบ ยโสธโร) เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระสมุห์สิมมา  ถาวโร(สิมมา ถาวโร) เป็นพระอนุสาวนาจารย์  เมื่อบวชแล้ว มีฉายาทางธรรมว่า “ เตชปัญโญ ”

หลวงปู่ จำเริญเตชปัญโญ  ดำเนินชีวิตทางธรรม มาถึงปัจจุบัน  ปี พ.ศ. 2556  เป็นพรรษาที่ 32  และ   ดำรงตำแหน่งเป็น เจ้าอาวาส วัดเหล่างิ้ว (ทุ่งนิมิตสถิตธรรม)ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2541  จนถึงปัจจุบัน(30 เมษายน  2556)    

ประวัติการจำพรรษา

พรรษาที่ 1   บ้านจังหาร  ต.จังหาร จังหวัดร้อยเอ็ด

พรรษาที่ 2  วัดป่ารัตนสมพร (หลวงปู่คำภา  ฐิตธมฺโม เป็นเจ้าอาวาส)  เมืองใหม่ จังหวัดกาฬสินธุ์ 

พรรษาที่3 วัดเขาแหลมธรรมสังเวช (หลวงพ่อสนิท  ปิยธมฺโม เป็นเจ้าอาวาส) สมอทอด จ.เพชรบูรณ์

พรรษาที่ 4 วัดรำไพรพรรณีวัน (หลวงพ่อณรงค์  มหาวีโร เป็นเจ้าอาวาส) บ้านเพ  จังหวัดระยอง

พรรษาที่ 5  ถ้ำพญาเสือ  เขารูปช้าง  ปาดังเบซา จังหวัดสงขลา (หลวงพ่อมณี  ธมฺมทีโป)

พรรษาที่ 6   จำพรรษา ณ บ้านเกิด หมู่ญาติธรรม ร่วมก่อตั้งสำนักสงฆ์ และพัฒนามาเป็น วัดทุ่งนิมิตสถิตธรรม ในปัจจุบัน

    ปัจจุบัน หลวงปู่จำเริญ เตชปัญโญ เป็นเจ้าอาวาสวัดทุ่งนิมิตสถิตธรรม หรือวัดเหล่างิ้ว ตั้งอยู่ ณ บ้านจังหาร อำเภอจังหาร  จังหวัดร้อยเอ็ด   วัดแห่งนี้แรกเริ่มก่อตั้งเป็นสำนักสงฆ์ทุ่งนิมิตสถิตธรรม เมื่อวันที่ 14 มีนาคม 2529  จากนิมิตรของหลวงปู่เมื่อคราวพักปักกลดบำเพ็ญเพียรกับพื้นดิน  แต่เดิมชาวบ้านเรียกบริเวณนี้ว่า “โนนโพนยูง”  เมื่อญาติโยมรู้ข่าวเกิดจิตศรัทธา หลั่งไหลมาร่วมก่อสร้างจนเป็นวัดขึ้นอย่างเป็นทางการ

ต่อมา พ.ศ.2529 หลวงปู่จำเริญ ขอจัดตั้งวัดในนาม วัดทุ่งนิมิตสถิตธรรม  แต่ได้รับการตอบรับเป็นชื่อ วัดเหล่างิ้ว  ภายหลังได้ขอเปลี่ยนใช้ชื่อ วัดทุ่งนิมิตสถิตธรรม  ใน พ.ศ.2550

    ภายในพุทธสถานลานบุญวัดทุ่งนิมิตสถิตธรรมแห่งนี้ หลวงปู่จำเริญ ได้จัดสร้างตึก “พุทธศาสน์” เพื่อประกาศความจริงสิ่งที่หมาย เป็นสื่อไข “ปริศนาธรรม” อันมีคุณค่าแก่ชีวิต  ภายในประดิษฐ์ความเป็นมาของสาเกตุนครไว้ให้อนุชนคนรุ่นหลังได้ค้นคว้าศึกษา  นับเป็นสมบัติล้ำค่าทางธรรมแห่งแรก ที่หลวงปู่ได้มอบให้กับถิ่นฐานบ้านเกิด 

     ด้านการเผยแผ่พระธรรมคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น นอกจากหลวงปู่จะเทศน์โปรดญาติโยมที่ไปทำบุญที่วัดเป็นประจำทุกวันแล้ว     หลวงปู่ท่านได้จัดตั้งสถานีวิทยุชุมชน โดยใช้ชื่อว่า สถานีวิทยุพระพุทธศาสนาแห่งชาติ    “วิญญาณกลุ่มชุมชนคนรักจังหาร”  เริ่มทดลองออกอากาศครั้งแรกเมื่อวันที่ 19 สิงหาคม ปี พ.ศ. 2552  วัตถุประสงค์เพื่อเป็นสื่อ ในการเผยแผ่พระธรรมคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  และเป็นศูนย์กลางหลอมรวมจิตใจของคน ให้เกิดการประสานงานทั้งทางโลกและทางธรรมเข้าด้วยกัน ด้วยความรัก ความเมตตาปรารถนาดีต่อกัน  อันเป็นเครื่องหมายแสดงความกตัญญูกตเวทิตาแก่ถิ่นฐานบ้านเกิด ตอบแทนคุณแผ่นดินและ เชิดชู สถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์

     ยังมีมรดกธรรมล้ำค่าอีกประการหนึ่งที่หลวงปู่ได้ปรารภกับศิษยานุศิษย์ไว้ว่า หากเป็นไปได้ตามเหตุตามปัจจัยและพร้อมด้วยบารมีธรรม หลวงปู่จะสร้าง “ภูค้ำ ภูคูณ” ไว้ที่วัดทุ่งนิมิตสถิตธรรม  ให้มีลักษณะเป็นภูเขา  ด้านบนเป็นเจดีย์บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ ด้านล่างจำลองเป็นถ้ำ ภายในถ้าจะจัดแสดงเรื่องราวบอกเล่าตำนานความเป็นมาของพื้นที่และบรรพบุรุษ เพื่อแสดงธรรมเป็นเครื่องหมายเตือนใจให้แก่ผู้มาเยี่ยมเยือนได้ศึกษา ให้ทุกคนตระหนักและเตรียมพร้อมกับการสละ รัก โลภ โกรธ หลง อันเป็นหนทางสู่ความสุข สงบ ร่มเย็น อย่างแท้จริง

เรียบเรียงข้อมูล  เมื่อ 30 เมษายน  2556

โดย นางสาวนารทฤทัยษ์  หัทยาภิรมย์

……………………………